Gilde van het Groene Scapulier
  • Hart
    • Traditie
    • Maria is Liefde
    • Bekering
    • Open brief
  • De Gilde
  • Eerste Zaterdagen
  • Blog
  • Contact
​​🌿 Welkom, lieve bezoeker,
Dit is een plek van rust en ontmoeting, waar woorden mogen voeden en harten geraakt worden. Als je verder naar beneden gaat, vind je allerlei teksten die je meenemen in geloof, gebed en inspiratie. Laat je rustig leiden — zoals een kind dat de hand van zijn moeder vasthoudt.

Voel je vrij om onderweg ook zelf een reactie of gedachte achter te laten. Samen bouwen we hier een kleine tuin van geloof en hoop, waar elk woord een bloem kan zijn.
🌸 Wees gezegend, en voel je thuis.
Afbeelding
F Volg ons op Facebook ✉️ Nieuwsbrief

Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen?

10/1/2025

0 Opmerkingen

 
Afbeelding
Rembrandt van Rijn, De terugkeer van de verloren zoon (1669). Een vader die met tederheid en barmhartigheid zijn kind weer in de armen sluit – het hart van ons apostolaat.

“Want deze mijn zoon was dood en is weer levend geworden; hij was verloren en is teruggevonden.”
(Lucas 15,24)

Inhoudstafel – Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen

Verslag van de conferentie van Fr. Chris Alar, MIC
Met pastorale noten van de Gilde van het Groene Scapulier

  1. Inleiding
    • Situering van de conferentie (Explaining the Faith, Fr. Chris Alar).
    • Doel van dit verslag als pastorale gids.
    • Charisma van de Gilde (Onbevlekt Hart van Maria + bekering van zielen).
    • Pastorale toon: warmte, tederheid, ernst.
  2. Deel I – Waarom mensen de Kerk verlaten
    • Analyse van Fr. Chris: secularisatie in de VS, jongeren verlaten de Kerk, oorzaken (culturele druk, relativisme, schandalen, negatieve beeldvorming, gemis aan persoonlijke ontmoeting met Christus).
    • Noot van de Gilde – Vlaamse context: statistieken kerkgang en sacramenten in Vlaanderen, impact secularisatie op gezinnen en geloofsleven.
  3. Deel II – Evangelisatie en catechese: het fundament
    • Analyse van Fr. Chris: verschil tussen evangelisatie (relatie) en catechese (inhoud) – “Niet regels eerst, maar relatie.”
    • Noot van de Gilde – fundament van ons apostolaat: evangelisatie door Maria (Groene Scapulier), catechese in kleine stappen (eerste zaterdagen), theologische basis (Maria is Liefde).
  4. Deel III – Praktische wegwijzers voor evangelisatie
    • Analyse van Fr. Chris: de zeven stappen om geliefden terug te brengen; de vier grote manieren (mis, gebed, vreugde, offer); citaat Faustina, Dagboek 186–187.
    • Noot van de Gilde – concrete toepassing: praktische invulling binnen de Gilde, verbondenheid met het Groene Scapulier en de Open brief aan een dierbare.
  5. Deel IV – Geestelijke hulpmiddelen
    • Analyse van Fr. Chris: Eucharistie, sacrament van verzoening, rozenkrans en kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid; belofte van Jezus aan Faustina (Dagboek 1397).
    • Noot van de Gilde – ons geestelijk arsenaal: Eucharistie, biecht, rozenkrans, scapulier en kroontje; theologische onderbouw (Maria is Liefde).
  6. Deel V – Het slotakkoord: gebed voor bekering
    • Analyse van Fr. Chris: slotwoord vol hoop – “Geef nooit op”; bekering is werk van God, wij bieden gebed en offer; citaat Faustina (Dagboek 1397); de hemel als vervulling van ons gebed.
    • Noot van de Gilde – de tederheid van de Vader: hoop en volharding in gebed, beeld van Rembrandts De terugkeer van de verloren zoon, kompas: bidden, hopen, vertrouwen, volhouden.
  7. Conclusie
    • Kernboodschap: liefde, gebed, offer, volharding.
    • Samenwerking genade en apostolaat.
    • Hoopvolle oproep: geef niet op.
    • Gebed tot het Onbevlekt Hart van Maria (Pius XII).


Inleiding

Op 26 september 2020 bracht pater Chris Alar, MIC, in zijn reeks ‘Explaining the Faith’ een diepgravende conferentie onder de titel: How to Bring Loved Ones Back to the Church. In deze pastorale gids nemen we de vrijheid om de titel in onze context te vertalen naar: Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen?

Met zijn gekende pastorale warmte en tegelijk grote helderheid wees pater Chris de weg hoe wij, als gelovigen, mogen meewerken aan het herstel van geloof in de harten van de mensen die ons het dierbaarst zijn.

Dit verslag volgt stap voor stap de lijn van zijn lezing, maar gaat verder dan een neutrale samenvatting. Het is een pastorale gids die de woorden van pater Chris wil laten weerklinken, en tegelijk verrijken met de eigen roeping van de Gilde van het Groene Scapulier. Onze bedoeling is om u, lezer, niet alleen te informeren, maar vooral te sterken in uw apostolaat: het geestelijk begeleiden van familieleden, vrienden en geliefden die hun band met God en de Kerk verloren hebben.

De Gilde van het Groene Scapulier vindt haar charisma in twee grote pijlers:

  • de toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria, en
  • het gebed en de werken voor de bekering van zielen.

Het is onze overtuiging dat wij juist in deze tijd geroepen zijn om te midden van een steeds sterker wordende secularisatie getuigen te zijn van geloof, hoop en liefde. Daarom is dit verslag geen droge analyse, maar een pastorale leidraad: ernstig in haar oproep, warm en teder in toon, trouw aan Christus en Maria.


Noot van de Gilde

Onze statuten herinneren ons eraan dat de Gilde meer is dan een vereniging: zij is een apostolische familie met een duidelijke roeping. Deze gids staat dus niet los van onze missie, maar is er de concrete vrucht van.

Een belangrijk referentiepunt is de Open brief aan een dierbare, die reeds op onze website verscheen. Daar werd duidelijk gemaakt dat het evangeliseren van geliefden nooit mag gebeuren met druk, oordeel of koude argumenten. Het gaat altijd om tederheid, geduld en liefde: als een klein zaadje van hoop, geplant op het juiste moment dat de Heilige Geest ingeeft.


Deel I – Waarom mensen de Kerk verlaten

1. Analyse van Fr. Chris

Pater Chris opent zijn conferentie met een confronterende diagnose. “We zitten in een van de grootste geloofscrises uit de geschiedenis,” zegt hij. Vooral in de Verenigde Staten, waar hij spreekt, verlaten miljoenen katholieken de Kerk. Jongeren zijn het snelst weg, maar het probleem beperkt zich niet tot hen: hele gezinnen, hele generaties raken vervreemd van het geloof.

Hij verwijst naar studies die aantonen dat steeds meer mensen zichzelf omschrijven als “nones” – mensen zonder religieuze identiteit. Velen van hen zijn ooit katholiek gedoopt, maar hebben de band met de Kerk volledig verbroken.

Waarom keren mensen zich af? Fr. Chris benoemt verschillende oorzaken:

  • Culturele druk en secularisatie: de samenleving beschouwt religie steeds meer als achterhaald of privé. Geloven is “vreemd”, en jongeren voelen de druk om niet uit de toon te vallen.
  • Relativisme: waarheid wordt gezien als subjectief. Alles is even goed, dus waarom nog vasthouden aan katholieke leer of moraal?
  • Schandalen in de Kerk: voor velen zijn de misbruiksschandalen een reden om af te haken. “Als dit de Kerk is, wil ik er niets mee te maken hebben,” horen we vaak.
  • Negatieve beeldvorming: media en publieke opinie focussen op fouten, nooit op het goede dat gebeurt. Het beeld van de Kerk raakt vervormd.
  • Gemis aan persoonlijke ervaring: velen hebben de regels van de Kerk wel geleerd, maar nooit echt Christus zelf ontmoet. Catechese zonder evangelisatie blijft leeg.

Fr. Chris benadrukt dat dit niet alleen een probleem is van dalende cijfers, maar vooral van zielen die verloren dreigen te gaan. Hij spreekt met ernst en bewogenheid: “We hebben mensen geleerd wat ze moeten doen, maar we hebben hen niet altijd laten zien wie Jezus is. En als ze Hem niet kennen, waarom zouden ze blijven?”

Zijn conclusie: we moeten eerst de realiteit onder ogen zien. Pas als we de oorzaken eerlijk benoemen, kunnen we werken aan een antwoord.

2. Noot van de Gilde – Vlaamse context

Wat pater Chris schetst over de Verenigde Staten, geldt in grote lijnen ook voor Vlaanderen. De secularisatie hier is al decennia bezig en de cijfers zijn sprekend:

  • Het aantal wekelijkse kerkgangers in België daalde de afgelopen vijf jaar van 238.298 naar 172.986 (−28 %) (Knack).
  • Slechts 2 % van de jongeren tussen 18 en 29 jaar gaat nog wekelijks naar de mis (cijfers KU Leuven/KADOC, 2022).
  • Kerkelijke huwelijken zijn nagenoeg ingestort: in Vlaanderen werden in 2023 nog 25.435 huwelijken ingezegend, 1.136 minder dan in 2022 (−4,3 %) (Vlaanderen.be).
  • Sinds 2013 zijn 171 parochiekerken in Vlaanderen uit de eredienst genomen; er blijven er nog 1.615 actief (Toekomst Parochiekerken).

Deze cijfers zijn geen abstractie. Voor veel ouders en grootouders zijn het de gezichten van hun kinderen en kleinkinderen die niet meer gedoopt willen worden, die niet meer naar de mis gaan, die de Kerk als irrelevant of achterhaald beschouwen.

Als Gilde erkennen wij dit als de geestelijke wonde van onze tijd. Maar we zien tegelijk dat dit lijden vruchtbaar kan worden, wanneer het gedragen wordt met liefde, gebed en toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria. Zij leert ons niet te wanhopen, maar te vertrouwen dat God zelfs in deze crisis nieuwe genade kan laten opbloeien.


Deel II – Evangelisatie en catechese: het fundament

1. Analyse van Fr. Chris

Nadat hij de geloofscrisis heeft geschetst, staat pater Chris stil bij de vraag: “Wat doen we daaraan? Hoe beginnen we?” Zijn antwoord is verrassend eenvoudig, maar tegelijk diepgaand: we moeten het verschil begrijpen tussen evangelisatie en catechese.

Hij zegt het met nadruk: “Veel van onze parochies beginnen verkeerd. We proberen mensen meteen catechese te geven – lessen, regels, doctrine – terwijl ze nog niet eens weten wie Jezus is. Dat is alsof je een kind wiskunde probeert te leren zonder dat het kan tellen.”

  • Evangelisatie is het allereerste begin: iemand ontmoeten waar hij of zij staat, en het vuur van geloof ontsteken. Dat gebeurt niet door een leerboek, maar door getuigenis, warmte, liefde. Het is de eerste vonk die een hart opent.
  • Catechese komt pas daarna. “Catechese is prachtig en noodzakelijk,” zegt hij, “maar alleen als de grond al bereid is. Als iemand Jezus ontmoet heeft en honger krijgt naar meer, dán heeft catechese zin.”

Hij herhaalt verschillende keren: “Het gaat niet in de eerste plaats om regels, maar om een relatie.”

Een treffend voorbeeld dat hij geeft: veel jongeren zeggen dat de Kerk saai of irrelevant is. Maar wat ze vaak bedoelen, is dat ze nooit het hart van het geloof hebben leren kennen. Ze hebben geboden gehoord, maar geen liefde. “Jezus is geen lijst van dingen die je moet doen. Hij is een Persoon die je wilt leren kennen. En als iemand die ontmoeting mist, dan is alles wat we aanbieden leeg.”

Daarom pleit Fr. Chris ervoor dat gezinnen, parochies en apostolaten altijd opnieuw terugkeren naar die eerste stap: evangelisatie. Laat mensen de liefde van God proeven, laat ze merken dat ze gekend en bemind zijn. Daarna pas kan catechese vruchtbaar zijn.

2. Noot van de Gilde – fundament van ons apostolaat

Wat pater Chris hier zegt, herkennen wij sterk in onze missie.

  • Evangelisatie door Maria: In onze praktijk begint evangelisatie vaak heel eenvoudig – door een gebed, een klein gebaar, of door het aanbieden van het Groene Scapulier. Dit sacramentaal legt geen verplichtingen op, maar opent een deur: het nodigt uit om opnieuw nieuwsgierig te worden naar God.
  • Catechese in kleine stappen: Pas daarna komt verdieping: de rozenkrans, deelname aan de sacramenten, en vooral het beleven van de eerste zaterdagen, waarin gebed en catechese hand in hand gaan.
  • Onze theologische basis: Zoals we in ons artikel Maria is Liefde uitleggen, geloven wij dat Maria’s Onbevlekt Hart de weg is die mensen zacht maar krachtig tot Jezus leidt.

Zo zien we dat het onderscheid dat Fr. Chris maakt – eerst evangelisatie, dan catechese – in onze Gilde heel concreet wordt geleefd.


Afbeelding
“Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop.” (Apokalyps 3,20) – Christus nodigt ieder mens uit tot een persoonlijke ontmoeting.

Deel III – Praktische wegwijzers voor evangelisatie

1. Analyse van Fr. Chris

Na de fundering van evangelisatie en catechese gaat pater Chris over naar de concrete praktijk. Hij stelt de vraag die bij velen leeft: “Oké, maar hoe begin ik? Hoe kan ik mijn kinderen, mijn partner, mijn kleinkinderen terugbrengen naar de Kerk?”

Zijn antwoord: er is geen magische formule. Het is een weg van geduld, liefde en volharding. Maar er zijn wel stappen en hulpmiddelen die ons helpen.

De zeven stappen

  1. Bid, vast en offer – “Alles begint met gebed. Zonder genade kunnen wij niets. Jij en ik kunnen niemand bekeren – dat is het werk van God. Ons deel is bidden, vasten, offeren.”
  2. Rust jezelf toe – ons geloof kennen en verdiepen in Schrift, Catechismus, goede boeken en getuigenissen.
  3. Zaai de eerste zaden – kleine gebaren: een kruisbeeld, een rozenkrans, een liefdevolle attentie.
  4. Begin het gesprek – luister eerst, stel vragen, ontdek waar de pijn zit.
  5. Breng de dialoog verder – stap voor stap; geen debatten winnen, maar harten winnen.
  6. Nodig uit en verbind – bied kleine, haalbare stappen aan: een mis, een aanbidding, een tientje rozenkrans.
  7. Sluit de cirkel – volhard, vier kleine stappen, blijf nabij; God doet de rest.

De vier grote manieren

  1. Laat een Heilige Mis opdragen – “De Eucharistie is de sterkste voorbede die we hebben. Eén mis kan meer genade brengen dan duizend woorden.”
  2. Bid dagelijks – rozenkrans of kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid, met naam en intentie.
  3. Laat je vreugde zien – geloof trekt aan door vreugde, vrede en zachtmoedigheid, niet door bitterheid.
  4. Offer je lijden op – niets gaat verloren; je kruis kan het kanaal worden waardoor een ander de hemel vindt.

Zijn hele betoog ademt dezelfde overtuiging: druk werkt averechts, maar liefde overwint. “We winnen geen debatten, we winnen zielen. En dat doe je met liefde, geduld en volharding.”

2. Noot van de Gilde – concrete toepassing

Deze stappen en middelen zijn ook de onze. In ons apostolaat krijgen ze een specifieke kleur:

  • Bid, vast en offer – het dagelijkse gebed van het Groene Scapulier: “Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons, nu en in het uur van onze dood.”, verbonden met een klein vrijwillig offer voor een geliefde.
  • Zaai de eerste zaden – het Groene Scapulier zelf is vaak zo’n zaadje: eenvoudig gegeven of discreet aanwezig in huis, als teken van moederlijke nabijheid.
  • Begin het gesprek – steeds in de toon van onze Open brief aan een dierbare: luisteren, teder spreken, zonder druk.
  • Nodig uit en verbind – via de rozenkrans, de eucharistie of de eerste zaterdagen. Kleine stappen, zacht aangeboden.
  • Heilige Mis en dagelijks gebed – intenties verenigen met een mis of de rozenkrans, vaak verbonden met een noveen of de eerste zaterdagen.
  • Vreugde uitstralen – ons apostolaat is nooit somber, maar doordrongen van hoop.
  • Lijden offeren – onze kruisen worden door Maria opgenomen in haar Moederhart en zo vruchtbaar voor zielen.

In alles blijft dezelfde kern: liefde. Geen dwang, geen koude argumenten. Wij zaaien; God schenkt de oogst.


Afbeelding
Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans: Maria reikt ons het gebed aan dat harten opent en genade laat neerdalen.

Deel IV – Geestelijke hulpmiddelen

1. Analyse van Fr. Chris

Na de praktische stappen en aanwijzingen, blijft pater Chris stilstaan bij de vraag: “Wat zijn nu de geestelijke wapens die ons werkelijk kracht geven om onze geliefden terug naar God te brengen?”

Hij spreekt met nadruk: “Weet je, soms zeggen mensen: ik heb alles geprobeerd, en niets werkt. Maar het is niet waar dat je machteloos bent. De Kerk geeft je ongelooflijk sterke hulpmiddelen. Het probleem is vaak dat we ze onderschatten.”

De Eucharistie

“De Eucharistie is het krachtigste gebed dat bestaat. Eén misintentie kan meer genade brengen dan duizend andere gebeden. Je ziet het misschien niet meteen. Je kinderen komen niet de volgende dag plots terug naar de kerk. Maar op het moment dat ze de genade het meest nodig hebben, zal het vrucht dragen. Misschien pas bij hun sterfbed. Misschien pas in de stilte van hun hart. Maar de genade gaat nooit verloren.”

Hij dringt er herhaaldelijk op aan: “Laat missen opdragen voor uw kinderen, voor uw kleinkinderen. Misschien zullen ze dat zelf nooit weten. Maar in de eeuwigheid zal je zien hoeveel vrucht daaruit voortgekomen is.”

Het sacrament van verzoening

“Hoe vaak onderschatten wij dit sacrament! We denken dat het alleen voor onszelf is, voor onze persoonlijke zonden. Maar elke keer dat je biecht, ontvang je genade die niet alleen voor jou is. Die stroom van genade vloeit ook naar anderen, vooral naar hen voor wie je bidt.”

Het gebed: rozenkrans en kroontje

Pater Chris legt de nadruk op twee dagelijkse gebeden: de rozenkrans en het kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid. “Jezus zelf heeft aan zuster Faustina beloofd dat dit gebed bijzonder krachtig is voor de bekering van zondaars. Hij wil dit gebed. Hij smeekt erom. En Hij belooft: dit gebed wordt altijd verhoord.”

“Het gebed voor de bekering van zondaars is Mij bijzonder welgevallig.
Weet, dochter Mijns, dat dit gebed steeds verhoord wordt.”

Dagboek van de H. Faustina, nr. 1397

Daarbij zegt hij bezield: “Hoor je dat? Niet soms, niet misschien, maar altijd. Dit is Jezus die tot jou spreekt. Hoe kunnen we dan zeggen dat we niets kunnen doen voor onze kinderen of kleinkinderen? Jij hebt misschien niet de woorden om hen te overtuigen, maar je hebt dit gebed. En Jezus zegt: Ik zal het verhoren.”

Fr. Chris besluit: “Alles wat we doen moet ingebed zijn in gebed, sacrament en offer. Wij bekeren niemand. Maar God wil ons gebed gebruiken als kanaal van Zijn genade. Dat is de weg.”

2. Noot van de Gilde – ons geestelijk arsenaal

  • De Eucharistie – Leden worden aangemoedigd regelmatig een mis te laten opdragen voor geliefden; vaak verbinden we dit met de eerste zaterdagen, zodat eucharistie, offer en toewijding samenkomen.
  • De biecht – Trouw biechten zuivert niet enkel onszelf; de ontvangen genade werkt door in wie ons zijn toevertrouwd.
  • De rozenkrans – Zoals Maria in Fatima vroeg: dagelijks gebed als ketting van genade voor bekering en vrede.
  • Het Groene Scapulier – Ons dagelijks teken van evangelisatie, verbonden met het gebed: “Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons, nu en in het uur van onze dood.”
  • Het kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid – In lijn met Jezus’ belofte aan Faustina nemen velen dit gebed dagelijks op, expliciet voor kinderen en kleinkinderen.

Zie ook onze theologische onderbouw in Maria is Liefde: het Onbevlekt Hart van Maria is onze weg, en het Hart van Jezus verlangt dat wij bidden voor de bekering van zondaars. Samen vormen zij het middelpunt van onze roeping.

“Het gebed voor de bekering van zondaars is Mij bijzonder welgevallig.
Weet, dochter Mijns, dat dit gebed steeds verhoord wordt.”

Dagboek van de H. Faustina, nr. 1397

Dit is de belofte die ons dagelijks werk draagt en ons apostolaat fundeert.


Afbeelding
“Jezus, ik vertrouw op U.” – Het beeld van de Barmhartige Jezus zoals geopenbaard aan de heilige Faustina, bron van hoop voor zondaars.

Deel V – Het slotakkoord: gebed voor bekering

1. Analyse van Fr. Chris

Aan het einde van zijn conferentie vat pater Chris alles samen met een grote ernst, maar tegelijk met diepe hoop. Hij zegt niet zomaar een paar laatste woorden: hij wil de luisteraar echt moed geven voor de lange weg.

“Verlies nooit de hoop.
Ik weet dat sommige van jullie al jaren bidden voor je kinderen, voor je kleinkinderen.
Sommigen zijn al helemaal weg, sommigen lachen je uit, sommigen willen niet eens meer dat je voor hen bidt.
Maar luister: geef nooit op. God hoort je. Hij werkt in stilte.”

Pater Chris Alar, ‘Explaining the Faith’

Hij legt uit dat wij vaak te snel ontmoedigd raken, omdat we geen onmiddellijke resultaten zien. Maar bekering is een werk van God zelf:

“Soms denk je: ik heb gefaald.
Maar jij bekert niemand. Dat is Gods werk.
Jouw taak is bidden, offeren, volhouden.
God gebruikt jouw gebed als instrument, en Hij kan wonderen doen op een moment dat jij het niet verwacht.”

Daarom wijst hij opnieuw op de belofte van Jezus aan zuster Faustina. Het gebed voor de bekering van zondaars is niet alleen iets goeds dat wij kunnen doen, maar het is Jezus’ eigen diepe verlangen:

“Het gebed voor de bekering van zondaars is Mij bijzonder welgevallig.
Weet, dochter Mijns, dat dit gebed steeds verhoord wordt.”

Dagboek van de H. Faustina, nr. 1397

En pater Chris legt uit wat dat concreet betekent:

“Dit is onze roeping.
Je kunt misschien niet overtuigen met woorden.
Je kunt misschien niet discussiëren met argumenten.
Maar je kunt altijd bidden.
En Jezus zelf belooft: dit gebed wordt verhoord.
Dus hou vol. Bid. Offer. En vertrouw dat je geliefden niet verloren zijn.”

Hij eindigt met een blik op de eeuwigheid, waar al onze inspanningen en gebeden hun vervulling vinden:

“Wanneer we volhouden, zullen we in de hemel zien hoeveel vruchten ons gebed heeft gedragen.
Misschien zie je het hier niet.
Maar daarboven zal je omringd zijn door de mensen waarvoor je gebeden hebt.
Dat is de belofte van Gods barmhartigheid.”

2. Noot van de Gilde – de tederheid van de Vader

Wat pater Chris hier zegt, raakt het hart van ons apostolaat. Wij herkennen in zijn slotwoord precies de kern van onze missie: het geloof dat geen enkel gebed voor een geliefde verloren gaat, hoe donker de situatie ook lijkt.

Het Groene Scapulier is in die zin een sacramenteel van hoop: klein, eenvoudig, soms onopgemerkt, maar steeds verbonden met een gebed dat krachtig is omdat Jezus zelf het verlangt. Het herinnert ons eraan dat het uiteindelijk niet onze woorden zijn die bekeren, maar de genade die via ons gebed stroomt.

Daarom dragen leden van de Gilde dagelijks hun geliefden op aan Maria’s Onbevlekt Hart: in de rozenkrans, in de eerste zaterdagen, in het kroontje van de Barmhartigheid. Wij geloven dat deze gebeden, offers en missen niet enkel “mogelijk” vruchtbaar zijn, maar dat ze, volgens Jezus’ eigen belofte, werkelijk verhoord worden.

Een passend beeld hierbij is het schilderij van Rembrandt, De terugkeer van de verloren zoon. Henri Nouwen beschreef hoe de vader met open armen wacht, niet met oordeel, maar met tederheid. Voor ons is dit niet enkel kunst of meditatie, maar een spiegel van wat wij hopen en verwachten: dat onze geliefden, vroeg of laat, terugkeren naar het huis van de Vader, waar Maria hen reeds tegemoet komt met haar moederlijke liefde.

Dit is onze houvast, dit is ons kompas:

  • niet opgeven,
  • blijven bidden,
  • blijven hopen,
  • en vertrouwen dat het Onbevlekt Hart van Maria en het Heilig Hart van Jezus samen werken aan de bekering van de zielen die ons het dierbaarst zijn.

Conclusie

De kernboodschap van pater Chris Alar kan samengevat worden in vier woorden: liefde, gebed, offer en volharding. Dit zijn geen abstracte begrippen, maar concrete houdingen die ons apostolaat dragen. Liefde: dat wij onze dierbaren tegemoet treden zonder oordeel, maar met de tederheid van Christus zelf. Gebed: dat wij vasthouden aan het krachtigste middel dat ons gegeven is, het smeken om genade. Offer: dat wij onze dagelijkse moeilijkheden, klein of groot, bewust verbinden met het kruis van Jezus. En volharding: dat wij niet wanhopen, ook wanneer de vruchten nog onzichtbaar zijn.

Ons apostolaat is nooit een werk dat wij alleen dragen. Wij zaaien, maar God geeft de groei. Zoals pater Chris het herhaaldelijk benadrukte: wij mogen instrumenten zijn, maar de genade die harten raakt, komt van God alleen. Het Onbevlekt Hart van Maria is ons daarbij een zekere en veilige weg. Daarom is ons werk altijd een samenwerking: wij bieden ons gebed en onze inzet, en Maria vermenigvuldigt de vrucht in de genade van haar Zoon.

Tot slot klinkt de oproep van deze conferentie hoopvol en krachtig: geef nooit op. Geen enkel gebed gaat verloren. Jezus zelf zei tegen zuster Faustina dat het gebed voor de bekering van zondaars Hem het meest behaagt en dat dit gebed altijd verhoord wordt. Daarom blijven wij bidden, blijven wij hopen, blijven wij liefhebben.


Gebed tot het Onbevlekt Hart van Maria (Pius XII)

O Maria, Moeder van God en onze allerliefste Moeder,
aan uw Onbevlekt Hart vertrouwen wij ons toe in deze ure van beproeving.
Wees onze toevlucht en onze weg naar God.

Bescherm de Kerk van uw Zoon, wees haar veilige gids in een wereld
die zo vaak in duisternis tast.

Verkrijg voor de zondaars de genade van bekering,
voor de rechtvaardigen de volharding,
voor alle mensen de vrede en het heil dat voortkomt uit het Hart van Jezus.

Maak dat onze gezinnen een heiligdom zijn van liefde en trouw,
waar God geëerd wordt en Zijn Naam wordt geheiligd.

O Onbevlekt Hart, wees ons schild in de strijd,
ons licht in de duisternis,
en onze vreugde in het eeuwig leven.

Amen.


Afbeelding
Het Onbevlekt Hart van Maria, brandend van liefde en omkranst met rozen: een veilige toevlucht en onze weg naar Christus.
0 Opmerkingen



Leave a Reply.

    Auteur

    Geen geleerde, maar een gewoon kind van Maria dat onderweg is met anderen.

    Archieven

    November 2025
    Oktober 2025
    September 2025

    RSS Feed


      ​​Blijf verbonden onder Maria’s mantel

    Abonneer op de nieuwsbrief
  • Hart
    • Traditie
    • Maria is Liefde
    • Bekering
    • Open brief
  • De Gilde
  • Eerste Zaterdagen
  • Blog
  • Contact