|
🌿 Welkom, lieve bezoeker,
Dit is een plek van rust en ontmoeting, waar woorden mogen voeden en harten geraakt worden. Als je verder naar beneden gaat, vind je allerlei teksten die je meenemen in geloof, gebed en inspiratie. Laat je rustig leiden — zoals een kind dat de hand van zijn moeder vasthoudt. Voel je vrij om onderweg ook zelf een reactie of gedachte achter te laten. Samen bouwen we hier een kleine tuin van geloof en hoop, waar elk woord een bloem kan zijn. 🌸 Wees gezegend, en voel je thuis. |
|
Rembrandt van Rijn, De terugkeer van de verloren zoon (1669). Een vader die met tederheid en barmhartigheid zijn kind weer in de armen sluit – het hart van ons apostolaat.
“Want deze mijn zoon was dood en is weer levend geworden; hij was verloren en is teruggevonden.” Inhoudstafel – Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengenVerslag van de conferentie van Fr. Chris Alar, MIC
InleidingOp 26 september 2020 bracht pater Chris Alar, MIC, in zijn reeks ‘Explaining the Faith’ een diepgravende conferentie onder de titel: How to Bring Loved Ones Back to the Church. In deze pastorale gids nemen we de vrijheid om de titel in onze context te vertalen naar: Hoe geliefden (terug) naar het geloof brengen? Met zijn gekende pastorale warmte en tegelijk grote helderheid wees pater Chris de weg hoe wij, als gelovigen, mogen meewerken aan het herstel van geloof in de harten van de mensen die ons het dierbaarst zijn. Dit verslag volgt stap voor stap de lijn van zijn lezing, maar gaat verder dan een neutrale samenvatting. Het is een pastorale gids die de woorden van pater Chris wil laten weerklinken, en tegelijk verrijken met de eigen roeping van de Gilde van het Groene Scapulier. Onze bedoeling is om u, lezer, niet alleen te informeren, maar vooral te sterken in uw apostolaat: het geestelijk begeleiden van familieleden, vrienden en geliefden die hun band met God en de Kerk verloren hebben. De Gilde van het Groene Scapulier vindt haar charisma in twee grote pijlers:
Het is onze overtuiging dat wij juist in deze tijd geroepen zijn om te midden van een steeds sterker wordende secularisatie getuigen te zijn van geloof, hoop en liefde. Daarom is dit verslag geen droge analyse, maar een pastorale leidraad: ernstig in haar oproep, warm en teder in toon, trouw aan Christus en Maria. Noot van de GildeOnze statuten herinneren ons eraan dat de Gilde meer is dan een vereniging: zij is een apostolische familie met een duidelijke roeping. Deze gids staat dus niet los van onze missie, maar is er de concrete vrucht van. Een belangrijk referentiepunt is de Open brief aan een dierbare, die reeds op onze website verscheen. Daar werd duidelijk gemaakt dat het evangeliseren van geliefden nooit mag gebeuren met druk, oordeel of koude argumenten. Het gaat altijd om tederheid, geduld en liefde: als een klein zaadje van hoop, geplant op het juiste moment dat de Heilige Geest ingeeft. Deel I – Waarom mensen de Kerk verlaten1. Analyse van Fr. ChrisPater Chris opent zijn conferentie met een confronterende diagnose. “We zitten in een van de grootste geloofscrises uit de geschiedenis,” zegt hij. Vooral in de Verenigde Staten, waar hij spreekt, verlaten miljoenen katholieken de Kerk. Jongeren zijn het snelst weg, maar het probleem beperkt zich niet tot hen: hele gezinnen, hele generaties raken vervreemd van het geloof. Hij verwijst naar studies die aantonen dat steeds meer mensen zichzelf omschrijven als “nones” – mensen zonder religieuze identiteit. Velen van hen zijn ooit katholiek gedoopt, maar hebben de band met de Kerk volledig verbroken. Waarom keren mensen zich af? Fr. Chris benoemt verschillende oorzaken:
Fr. Chris benadrukt dat dit niet alleen een probleem is van dalende cijfers, maar vooral van zielen die verloren dreigen te gaan. Hij spreekt met ernst en bewogenheid: “We hebben mensen geleerd wat ze moeten doen, maar we hebben hen niet altijd laten zien wie Jezus is. En als ze Hem niet kennen, waarom zouden ze blijven?” Zijn conclusie: we moeten eerst de realiteit onder ogen zien. Pas als we de oorzaken eerlijk benoemen, kunnen we werken aan een antwoord. 2. Noot van de Gilde – Vlaamse contextWat pater Chris schetst over de Verenigde Staten, geldt in grote lijnen ook voor Vlaanderen. De secularisatie hier is al decennia bezig en de cijfers zijn sprekend:
Deze cijfers zijn geen abstractie. Voor veel ouders en grootouders zijn het de gezichten van hun kinderen en kleinkinderen die niet meer gedoopt willen worden, die niet meer naar de mis gaan, die de Kerk als irrelevant of achterhaald beschouwen. Als Gilde erkennen wij dit als de geestelijke wonde van onze tijd. Maar we zien tegelijk dat dit lijden vruchtbaar kan worden, wanneer het gedragen wordt met liefde, gebed en toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria. Zij leert ons niet te wanhopen, maar te vertrouwen dat God zelfs in deze crisis nieuwe genade kan laten opbloeien. Deel II – Evangelisatie en catechese: het fundament1. Analyse van Fr. ChrisNadat hij de geloofscrisis heeft geschetst, staat pater Chris stil bij de vraag: “Wat doen we daaraan? Hoe beginnen we?” Zijn antwoord is verrassend eenvoudig, maar tegelijk diepgaand: we moeten het verschil begrijpen tussen evangelisatie en catechese. Hij zegt het met nadruk: “Veel van onze parochies beginnen verkeerd. We proberen mensen meteen catechese te geven – lessen, regels, doctrine – terwijl ze nog niet eens weten wie Jezus is. Dat is alsof je een kind wiskunde probeert te leren zonder dat het kan tellen.”
Hij herhaalt verschillende keren: “Het gaat niet in de eerste plaats om regels, maar om een relatie.” Een treffend voorbeeld dat hij geeft: veel jongeren zeggen dat de Kerk saai of irrelevant is. Maar wat ze vaak bedoelen, is dat ze nooit het hart van het geloof hebben leren kennen. Ze hebben geboden gehoord, maar geen liefde. “Jezus is geen lijst van dingen die je moet doen. Hij is een Persoon die je wilt leren kennen. En als iemand die ontmoeting mist, dan is alles wat we aanbieden leeg.” Daarom pleit Fr. Chris ervoor dat gezinnen, parochies en apostolaten altijd opnieuw terugkeren naar die eerste stap: evangelisatie. Laat mensen de liefde van God proeven, laat ze merken dat ze gekend en bemind zijn. Daarna pas kan catechese vruchtbaar zijn. 2. Noot van de Gilde – fundament van ons apostolaatWat pater Chris hier zegt, herkennen wij sterk in onze missie.
Zo zien we dat het onderscheid dat Fr. Chris maakt – eerst evangelisatie, dan catechese – in onze Gilde heel concreet wordt geleefd. 
“Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop.” (Apokalyps 3,20) – Christus nodigt ieder mens uit tot een persoonlijke ontmoeting.
Deel III – Praktische wegwijzers voor evangelisatie1. Analyse van Fr. ChrisNa de fundering van evangelisatie en catechese gaat pater Chris over naar de concrete praktijk. Hij stelt de vraag die bij velen leeft: “Oké, maar hoe begin ik? Hoe kan ik mijn kinderen, mijn partner, mijn kleinkinderen terugbrengen naar de Kerk?” Zijn antwoord: er is geen magische formule. Het is een weg van geduld, liefde en volharding. Maar er zijn wel stappen en hulpmiddelen die ons helpen. De zeven stappen
De vier grote manieren
Zijn hele betoog ademt dezelfde overtuiging: druk werkt averechts, maar liefde overwint. “We winnen geen debatten, we winnen zielen. En dat doe je met liefde, geduld en volharding.” 2. Noot van de Gilde – concrete toepassingDeze stappen en middelen zijn ook de onze. In ons apostolaat krijgen ze een specifieke kleur:
In alles blijft dezelfde kern: liefde. Geen dwang, geen koude argumenten. Wij zaaien; God schenkt de oogst. 
Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans: Maria reikt ons het gebed aan dat harten opent en genade laat neerdalen.
Deel IV – Geestelijke hulpmiddelen1. Analyse van Fr. ChrisNa de praktische stappen en aanwijzingen, blijft pater Chris stilstaan bij de vraag: “Wat zijn nu de geestelijke wapens die ons werkelijk kracht geven om onze geliefden terug naar God te brengen?” Hij spreekt met nadruk: “Weet je, soms zeggen mensen: ik heb alles geprobeerd, en niets werkt. Maar het is niet waar dat je machteloos bent. De Kerk geeft je ongelooflijk sterke hulpmiddelen. Het probleem is vaak dat we ze onderschatten.” De Eucharistie“De Eucharistie is het krachtigste gebed dat bestaat. Eén misintentie kan meer genade brengen dan duizend andere gebeden. Je ziet het misschien niet meteen. Je kinderen komen niet de volgende dag plots terug naar de kerk. Maar op het moment dat ze de genade het meest nodig hebben, zal het vrucht dragen. Misschien pas bij hun sterfbed. Misschien pas in de stilte van hun hart. Maar de genade gaat nooit verloren.” Hij dringt er herhaaldelijk op aan: “Laat missen opdragen voor uw kinderen, voor uw kleinkinderen. Misschien zullen ze dat zelf nooit weten. Maar in de eeuwigheid zal je zien hoeveel vrucht daaruit voortgekomen is.” Het sacrament van verzoening“Hoe vaak onderschatten wij dit sacrament! We denken dat het alleen voor onszelf is, voor onze persoonlijke zonden. Maar elke keer dat je biecht, ontvang je genade die niet alleen voor jou is. Die stroom van genade vloeit ook naar anderen, vooral naar hen voor wie je bidt.” Het gebed: rozenkrans en kroontjePater Chris legt de nadruk op twee dagelijkse gebeden: de rozenkrans en het kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid. “Jezus zelf heeft aan zuster Faustina beloofd dat dit gebed bijzonder krachtig is voor de bekering van zondaars. Hij wil dit gebed. Hij smeekt erom. En Hij belooft: dit gebed wordt altijd verhoord.”
Daarbij zegt hij bezield: “Hoor je dat? Niet soms, niet misschien, maar altijd. Dit is Jezus die tot jou spreekt. Hoe kunnen we dan zeggen dat we niets kunnen doen voor onze kinderen of kleinkinderen? Jij hebt misschien niet de woorden om hen te overtuigen, maar je hebt dit gebed. En Jezus zegt: Ik zal het verhoren.” Fr. Chris besluit: “Alles wat we doen moet ingebed zijn in gebed, sacrament en offer. Wij bekeren niemand. Maar God wil ons gebed gebruiken als kanaal van Zijn genade. Dat is de weg.” 2. Noot van de Gilde – ons geestelijk arsenaal
Zie ook onze theologische onderbouw in Maria is Liefde: het Onbevlekt Hart van Maria is onze weg, en het Hart van Jezus verlangt dat wij bidden voor de bekering van zondaars. Samen vormen zij het middelpunt van onze roeping.
Dit is de belofte die ons dagelijks werk draagt en ons apostolaat fundeert. 
“Jezus, ik vertrouw op U.” – Het beeld van de Barmhartige Jezus zoals geopenbaard aan de heilige Faustina, bron van hoop voor zondaars.
Deel V – Het slotakkoord: gebed voor bekering1. Analyse van Fr. ChrisAan het einde van zijn conferentie vat pater Chris alles samen met een grote ernst, maar tegelijk met diepe hoop. Hij zegt niet zomaar een paar laatste woorden: hij wil de luisteraar echt moed geven voor de lange weg.
Hij legt uit dat wij vaak te snel ontmoedigd raken, omdat we geen onmiddellijke resultaten zien. Maar bekering is een werk van God zelf:
Daarom wijst hij opnieuw op de belofte van Jezus aan zuster Faustina. Het gebed voor de bekering van zondaars is niet alleen iets goeds dat wij kunnen doen, maar het is Jezus’ eigen diepe verlangen:
En pater Chris legt uit wat dat concreet betekent:
Hij eindigt met een blik op de eeuwigheid, waar al onze inspanningen en gebeden hun vervulling vinden:
2. Noot van de Gilde – de tederheid van de VaderWat pater Chris hier zegt, raakt het hart van ons apostolaat. Wij herkennen in zijn slotwoord precies de kern van onze missie: het geloof dat geen enkel gebed voor een geliefde verloren gaat, hoe donker de situatie ook lijkt. Het Groene Scapulier is in die zin een sacramenteel van hoop: klein, eenvoudig, soms onopgemerkt, maar steeds verbonden met een gebed dat krachtig is omdat Jezus zelf het verlangt. Het herinnert ons eraan dat het uiteindelijk niet onze woorden zijn die bekeren, maar de genade die via ons gebed stroomt. Daarom dragen leden van de Gilde dagelijks hun geliefden op aan Maria’s Onbevlekt Hart: in de rozenkrans, in de eerste zaterdagen, in het kroontje van de Barmhartigheid. Wij geloven dat deze gebeden, offers en missen niet enkel “mogelijk” vruchtbaar zijn, maar dat ze, volgens Jezus’ eigen belofte, werkelijk verhoord worden. Een passend beeld hierbij is het schilderij van Rembrandt, De terugkeer van de verloren zoon. Henri Nouwen beschreef hoe de vader met open armen wacht, niet met oordeel, maar met tederheid. Voor ons is dit niet enkel kunst of meditatie, maar een spiegel van wat wij hopen en verwachten: dat onze geliefden, vroeg of laat, terugkeren naar het huis van de Vader, waar Maria hen reeds tegemoet komt met haar moederlijke liefde. Dit is onze houvast, dit is ons kompas:
ConclusieDe kernboodschap van pater Chris Alar kan samengevat worden in vier woorden: liefde, gebed, offer en volharding. Dit zijn geen abstracte begrippen, maar concrete houdingen die ons apostolaat dragen. Liefde: dat wij onze dierbaren tegemoet treden zonder oordeel, maar met de tederheid van Christus zelf. Gebed: dat wij vasthouden aan het krachtigste middel dat ons gegeven is, het smeken om genade. Offer: dat wij onze dagelijkse moeilijkheden, klein of groot, bewust verbinden met het kruis van Jezus. En volharding: dat wij niet wanhopen, ook wanneer de vruchten nog onzichtbaar zijn. Ons apostolaat is nooit een werk dat wij alleen dragen. Wij zaaien, maar God geeft de groei. Zoals pater Chris het herhaaldelijk benadrukte: wij mogen instrumenten zijn, maar de genade die harten raakt, komt van God alleen. Het Onbevlekt Hart van Maria is ons daarbij een zekere en veilige weg. Daarom is ons werk altijd een samenwerking: wij bieden ons gebed en onze inzet, en Maria vermenigvuldigt de vrucht in de genade van haar Zoon. Tot slot klinkt de oproep van deze conferentie hoopvol en krachtig: geef nooit op. Geen enkel gebed gaat verloren. Jezus zelf zei tegen zuster Faustina dat het gebed voor de bekering van zondaars Hem het meest behaagt en dat dit gebed altijd verhoord wordt. Daarom blijven wij bidden, blijven wij hopen, blijven wij liefhebben. Gebed tot het Onbevlekt Hart van Maria (Pius XII)
Het Onbevlekt Hart van Maria, brandend van liefde en omkranst met rozen: een veilige toevlucht en onze weg naar Christus.
0 Opmerkingen
Leave a Reply. |
AuteurGeen geleerde, maar een gewoon kind van Maria dat onderweg is met anderen. Archieven
November 2025
|
RSS Feed