|
🌿 Welkom, lieve bezoeker,
Dit is een plek van rust en ontmoeting, waar woorden mogen voeden en harten geraakt worden. Als je verder naar beneden gaat, vind je allerlei teksten die je meenemen in geloof, gebed en inspiratie. Laat je rustig leiden — zoals een kind dat de hand van zijn moeder vasthoudt. Voel je vrij om onderweg ook zelf een reactie of gedachte achter te laten. Samen bouwen we hier een kleine tuin van geloof en hoop, waar elk woord een bloem kan zijn. 🌸 Wees gezegend, en voel je thuis. |
|
Het kleine stukje stof dat levens verandert – ontdek het Groene Scapulier
Een geschenk van het Onbevlekt Hart, bron van vrede, genezing en hoop.
Het Groene Scapulier van het Onbevlekt Hart van Maria is een eenvoudig maar diep sacramentaal teken in de Rooms-Katholieke Traditie. Het werd in 1863 en opnieuw in 1870 goedgekeurd door paus Pius IX, als antwoord op een stille vraag van de Hemel. Maria wilde een middel schenken waardoor zielen, zelfs de verste, opnieuw de weg van genade zouden vinden.
Het scapulier is gemaakt van groene stof — de kleur van hoop. Op de voorkant zien we het brandende Hart van Maria, zonder de krans van rozen, doorboord met een zwaard en druipend van bloed. Boven dat Hart staat een kruis, omringd door de woorden: “Onbevlekt Hart van Maria, bid nu en nu voor ons ons uur van overlijden.” De achterkant toont Maria staand, met haar stralende Onbevlekt Hart.
Een verhaal dat begint in stilte
Justine Bisqueyburu werd geboren in 1817 in Mauléon, Frankrijk. Op 28 januari 1840, tijdens haar retraite ter voorbereiding op haar intrede in de Dochters van Liefde, bad zij in de kapel aan de Rue du Bac in Parijs. Daar verscheen Onze Lieve Vrouw aan haar — in een lange witte jurk, een lichtblauwe mantel, het haar onbedekt. Maria sprak niet.
Aan het einde van de retraite verscheen Zij opnieuw, en hetzelfde visioen keerde vijf keer terug tijdens haar noviciaat. Telkens was het identiek: een stille aanwezigheid, zonder woorden, maar vol licht.
Een scapulier uit Maria’s handen
Op 8 september 1840, het feest van de geboorte van de Heilige Maagd, ontving zuster Justine haar habijt. Kort daarna werd zij gezonden naar Blangy om er armen te onderwijzen. Terwijl ze bad, verscheen Onze Lieve Vrouw opnieuw. Ditmaal hield Maria in haar rechterhand haar Hart, omgeven door vlammen, en in haar linkerhand een scapulier — een enkel stuk groene stof aan koorden geregen.
Daarop stond de afbeelding zoals zuster Justine Haar had gezien, met het Onbevlekt Hart in de rechterhand. Op de achterkant zag zij “een hart dat helemaal in vuur en vlam stond met stralen die verblindender waren dan de zon en zo transparant als kristal.” Het hart was doorboord met een zwaard, bekroond door een gouden kruis, en omringd door de woorden: “Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons nu en in het uur van onze dood.”
Door een innerlijke stem hoorde zuster Justine dat Maria wenste dat dit scapulier op grote schaal zou worden verspreid “als een instrument bij de bekering van zielen.”
Een stille gehoorzaamheid
Zuster Justine deelde haar ervaring met haar overste en met haar geestelijke leidsman, pater Jean-Marie Aladel C.M. — dezelfde die betrokken was bij het Miraculeuze Medaillon. In 1870 keurde paus Pius IX het Groene Scapulier officieel goed.
28 januari 1840 wordt traditioneel herdacht als de datum van de eerste verschijning die leidde tot het Groene Scapulier. Veel gelovigen en devotionele gemeenschappen gedenken deze dag. Het is echter geen officieel feest op de universele liturgische kalender van de Kerk.
Daarna diende zuster Justine in Constantinopel, Parijs, Algiers en Carcassonne. Tot aan haar dood bleef zij zwijgzaam over haar visioenen, sprekend erover enkel met haar overste en biechtvader. Haar leven bleef een getuigenis van verborgen trouw.
Het gebruik van het scapulier
Het Groene Scapulier is geen teken van lidmaatschap van een broederschap, maar een eenvoudig dubbel beeld op één stuk stof. Het hoeft niet ingewijd te worden door een plechtige ceremonie: enkel gezegend door een priester, en vervolgens gedragen — of bewaard door degene die er genade van verwacht.
Het kan om de hals worden gedragen, onder het kussen gelegd, in een kamer opgehangen of discreet in de kleding of portemonnee gedragen. Het gebed dat ermee verbonden is, luidt:
“Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons nu en in het uur van onze dood.”
Wie het draagt, of voor wie het gebed wordt opgezegd, wordt uitgenodigd dit dagelijks te herhalen. Wanneer de persoon die het scapulier draagt dit gebed niet zelf bidt, is het de taak en de genade van degene die het schonk om dit dagelijks in diens plaats te bidden — als een stil gebed om bekering en genade.
Maria beloofde dat wie Haar zo aanroept, grote genaden zal ontvangen van Haar goddelijke Zoon — vooral vrede van hart, lichamelijke gezondheid en bekering. Zij, die de Toevlucht van zondaars is, zou in het bijzonder genade schenken aan hen die het geloof verloren hebben of nooit gekend.
Het hart van deze devotie
Het Groene Scapulier herinnert ons eraan dat genade vaak in stilte werkt. Er is geen verplichting, geen lidmaatschap — alleen vertrouwen. Maria nodigt uit, Zij dwingt niet. Zij reikt een stukje stof aan, en daarin een belofte: dat geen ziel te ver is voor Haar liefde.
Wanneer wij dit scapulier dragen of aan iemand toevertrouwen, leggen wij een draad van hoop in handen van de Moeder die alles ziet. Het is een teken van geloof dat niet roept, maar bidt.
Gebed
Maria, Onbevlekt Hart,
leer ons zacht te zijn zoals Gij,
te geloven zonder te zien,
en te hopen zonder te eisen.
Laat dit scapulier een stil gebed worden
dat de Hemel opent voor wie het draagt.
Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons nu en in het uur van onze dood.
In het hart van ons apostolaat
Het Groene Scapulier is één van de twee mariale oproepen waaraan de Gilde van het Groene Scapulier gehoor wil geven. De eerste oproep is die van de eerste zaterdagen – ontdek hier hun betekenis – een devotie die Maria zelf vroeg als eerherstel en als gebed voor de bekering van zondaars. De tweede oproep is die tot de verspreiding van het Groene Scapulier, een sacramentale die eveneens expliciet werd gegeven voor de bekering van zondaars.
Hoewel beide devoties afzonderlijk staan, ziet de Gilde het diepe verband tussen hen: beide zijn tekenen van Maria’s Moederlijke Zorg voor de wereld, en beide zijn middelen waardoor Haar Liefde harten tot God terugbrengt.
Vanuit die overtuiging probeert de Gilde aan deze twee oproepen handen en voeten te geven – in gebed, verkondiging en dienstbaarheid. Zo wordt haar apostolaat een brug van hoop, een stille samenwerking met het Onbevlekt Hart van Maria, onder Wiens mantel wij allen thuis mogen zijn – ons thuis onder Maria’s mantel.
RSS Feed