Halloween vieren – wijs of dwaas?

10/16/2025

Halloween vieren – wijs of dwaas?

Wat pater Chris Alar M.I.C. en voormalig satanist Zachary King ons leren over de ware betekenis van Halloween – heilige wortels, gevaarlijke verleidingen en de roep om onderscheiding

Pompoenen, maskers, spinnenwebben, en op elk hoekje snoep. Halloween lijkt onschuldig plezier — een beetje griezelen in de herfst. Toch is het goed om even stil te staan: wat vieren we eigenlijk? In de EWTN-aflevering Should We Celebrate Halloween? nodigt pater Chris Alar van de Marian Fathers ons uit om opnieuw te kijken naar de diepere betekenis van deze dag. Wat blijkt? Halloween heeft heilige wortels, maar is onderweg vaak vervormd. En juist daarom vraagt het van ons onderscheiding — het vermogen om te kiezen voor het licht, ook als de duisternis lonkt.

1. De barmhartige blik van een priester

Pater Chris Alar spreekt met de eenvoud van een herder die zijn schapen niet wil bang maken, maar wél wil beschermen. “Wij willen mensen leren wat Goddelijke Barmhartigheid betekent,” zegt hij, “en tonen hoe je ze leeft in het gewone leven.” Halloween is voor hem geen taboe, maar een gelegenheid om het geloof te verdiepen: “Als we begrijpen wat deze dag werkelijk betekent, dan vieren we haar op een manier die God eert.”

2. Een heilige oorsprong die velen vergeten

We denken bij Halloween aan verkleedpartijen en snoep, maar de naam zelf zegt het al: All Hallows’ Eve, de vooravond van Allerheiligen. Oorspronkelijk was dit een kerkelijke vigilie, ingesteld door paus Gregorius III in de achtste eeuw. Halloween, Allerheiligen (1 november) en Allerzielen (2 november) vormen samen een prachtig drieluik, dat in de traditie Allerheiligen-tijd heet. Drie dagen waarin de Kerk bidt, viert en gedenkt: voor de heiligen in de hemel, de zielen in loutering, en de levenden die onderweg zijn.

In de vroege kerk geloofde men dat de sluier tussen hemel en aarde in deze dagen dunner werd: een tijd waarin we dichter bij de heiligen en bij onze overledenen stonden. Geen reden tot angst, maar tot gebed. Wie dat weet, kijkt anders naar 31 oktober. Het is niet de nacht van griezels, maar de heilige vooravond van een groot feest: de triomf van het licht.

3. Het misverstand van de heidense wortels

Vaak horen we: “Halloween komt toch van een heidens Keltisch feest?” Dat klopt deels qua tijd, maar niet qua inhoud. De Keltische oogstfeesten zoals Samhain vierden het einde van de zomer, maar de Kerk koos de datum onafhankelijk daarvan. De samenloop was toevallig. Zoals de kerstboom zijn plaats vond in het kerstfeest zonder heidens te blijven, zo gaf de Kerk ook aan deze herfstavond een nieuwe, christelijke betekenis. Ze doopte de seizoenssymboliek in het licht van het geloof: sterven, rusten, en verrijzen.

4. Katholieke gebruiken achter de griezelmaskers

Trick-or-treat groeide uit het middeleeuwse souling: kinderen vroegen soul cakes en baden in ruil voor de overleden familieleden van de bewoners.
Jack-o’-lanterns, de uitgeholde pompoenen, stonden symbool voor de zielen van de gestorvenen.
Verkleedpartijen dienden oorspronkelijk om boze geesten te misleiden of om symbolisch mee te lopen met de processie van de doden.

Zo blijkt: onder elk masker schuilt een echo van gebed.

5. Hoe Halloween verboden werd

Na de Reformatie verdacht men in Engeland elk katholiek gebruik van bijgeloof. Allerheiligen en Halloween werden verboden, en ook de leer over het vagevuur werd verworpen. De puriteinen namen die afkeer mee naar Amerika en verboden zelfs Kerstmis. Pas toen Ierse en Duitse katholieken naar de Nieuwe Wereld emigreerden, brachten ze deze feesten weer tot leven. Halloween keerde terug, maar langzaamaan verloor het zijn geestelijke kern.

6. Van geloofsfeest tot commercie

Vandaag is Halloween een miljoenenbusiness. Snoep, kostuums, horrorfilms — het feest is vermarktd en ontkerstend. Wat ooit een avond van gebed was, is nu vooral een excuus om te griezelen.

Katholieke onderscheiding: plezier mag, zolang we het licht niet vergeten. Een Allerheiligen-feestje met heiligenkostuums, verhalen over moed en geloof, of samen bidden voor de overledenen: dat is óók Halloween — maar dan in zijn oorspronkelijke, heilige betekenis.

7. De valstrik van het occulte

Halloween is onschuldig zolang het spel blijft. Maar wanneer nieuwsgierigheid naar het “bovennatuurlijke” uitloopt op spelletjes met geesten, tarot of magie, dan stap je een ander domein binnen. Daar loert schade: geestelijk, relationeel, soms zelfs psychisch. Vermijd het occulte, zoek het heilige.

8. Zachary King – uit de duisternis naar het licht

Zachary groeide op zonder diepe geloofsband. Als tiener raakte hij gefascineerd door films vol magie en satanische symboliek. Op zijn twaalfde sloot hij zich aan bij een coven — een satanische groep. Wat daar gebeurde, is niets voor zwakke magen: rituelen met bloed, urine, en perverse daden die bedoeld waren om onschuld te onteren. “Ze noemden het doop in duisternis,” vertelt hij. “Je verliest je onschuld om macht te krijgen.”

Hij klom op tot ‘High Wizard’, ceremoniemeester van duistere rituelen, en was betrokken bij zogeheten “rituele abortussen”. Maar de leegte werd ondraaglijk. Tot op een dag een vrouw aan zijn juwelierskraam hem een Miraculeuze Medaille gaf. Ze zei zacht: “De Moeder Gods roept u in haar leger.”

Op dat moment ervoer Zachary een bovennatuurlijke ontmoeting. Hij zag de Heilige Maagd Maria, die hem leidde naar Jezus van de Goddelijke Barmhartigheid. Alles kantelde. “Ik wist plots dat ik mijn ziel nooit verkocht had — ze behoorde altijd aan God toe.” Vandaag getuigt hij: “De duivel is een leugenaar. Als hij ‘goedemorgen’ zegt, vraag dan een tweede mening.” Zijn leven is een levend bewijs dat geen zonde groter is dan Gods barmhartigheid.

9. De Eucharistie: het ware middelpunt

Pater Chris deelt iets wat hem diep raakte: in sommige satanische kringen probeert men uit een rij hosties één geconsacreerde Hostie te herkennen — en zij vinden die. Een verschrikkelijke ontheiliging, maar tegelijk een huiveringwekkend bewijs: zelfs de vijand erkent de werkelijke tegenwoordigheid van Christus.

Hoe pijnlijk ook, het toont ons iets heiligs: de Eucharistie is geen symbool, maar de Levenden Christus zelf. Wanneer wij dat vergeten, worden we onbewust lauw. Halloween is dus niet de vraag of we mogen griezelen, maar of we nog geloven dat Christus werkelijk aanwezig is — sterker dan elke duisternis.

10. Bidden voor de zielen

Een jonge broeder van de Marians vertelt hoe hij geraakt werd door de roeping om te bidden voor de doden. “Het is niet morbide,” zegt hij, “het is liefde. Liefde die bidt dat de ander tot volle vrede komt.” Zo keert de focus terug: Allerheiligen en Allerzielen zijn geen nostalgische dagen, maar momenten van gemeenschap over de grens van de dood heen.

11. Sint-Faustina en het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid

In de uitzending worden passages voorgelezen uit het Dagboek van Sint-Faustina Kowalska. We zien haar bidden bij stervenden, terwijl duistere machten wijken voor het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid. Faustina beschrijft hoe ze ’s nachts werd belaagd door demonische honden die haar wilden verscheuren. Ze antwoordde: “Als het Gods wil is, laat het dan gebeuren, want Hij is heilig en barmhartig.” Meteen weken de demonen.

Het is geen spookverhaal, maar een geloofsles: wie vertrouwt op Gods barmhartigheid, hoeft de duisternis niet te vrezen. Halloween wordt dan niet een viering van angst, maar een herinnering dat het kwaad al overwonnen is.

12. Een uitnodiging tot heiligheid

Aan het einde van de aflevering klinkt geen veroordeling, maar een oproep: Keer terug naar de heilige betekenis van deze dagen. Laat Halloween opnieuw een avond van licht worden: een moment om de heiligen te vieren, de zielen te gedenken, en onze kinderen te leren dat heiligheid sterker is dan horror.

Wie dat doet, viert met verstand én met hart. Want ja, je mag lachen met pompoenen — zolang je weet dat er achter dat glimlachende gezichtje het Licht van Christus schijnt.

Kort samengevat

Vier gerust, maar met onderscheid.
Vermijd het occulte, zoek het heilige.
Denk eraan: de ware “trick” van Halloween is dat de duivel je laat geloven dat hij onschuldig is.
De echte “treat” is de genade van Christus, die ons oproept om heiligen in wording te zijn.

“Jezus, ik vertrouw op U.” — Het kortste gebed tegen elke duisternis.

0 Opmerkingen