De Rozenkrans verandert levens

Laat je raken door Maria’s kracht in het dagelijks leven

---

---

Een contemplatieve, vurige verkenning van de rozenkrans volgens Gabriel Castillo: christocentrisch, geworteld in de traditie, en praktisch leefbaar met Liguori’s geest van gebed.

De Rozenkrans – Het Evangelie in je Hand

Een weg van genade volgens Gabriel Castillo

1. Een getuigenis dat harten opent

Gabriel Castillo groeide op in een gebroken gezin, zonder vader, in een wereld die geen richting bood. Zijn jeugd werd getekend door leegte en verslaving — de honger naar liefde werd gevuld met alles wat geen liefde was. Tot op een dag, tijdens Eucharistische aanbidding, zijn leven stilviel.

“Ik voelde een aanwezigheid die me doorgrondde. En in die stilte hoorde ik de woorden: ‘Mijn zoon, Ik houd van je.’”

Die ervaring van onvoorwaardelijke liefde veranderde alles. Maria leidde hem zacht naar haar Zoon — en gaf hem het instrument dat hem innerlijk zou herscheppen: de rozenkrans.

2. De rozenkrans: een school van het Evangelie

Castillo noemt de rozenkrans “het Evangelie in je hand”. Het is geen toevallige reeks gebeden, maar een samenvatting van de hele openbaring. Elk Weesgegroet herinnert aan het centrale mysterie van het christendom: God is mens geworden — en leeft onder ons.

De rozenkrans is niet een devotie naast het Evangelie, maar de contemplatieve ademhaling van het Evangelie zelf. Wie bidt, gaat stap voor stap door het leven van Christus: van de Kribbe naar het Kruis, van het Kruis naar de Verrijzenis, van Tabor tot Pinksteren.

“De rozenkrans is radicaal christocentrisch: door Maria kijken we naar het gelaat van Jezus.”

Daarom leidt de rozenkrans niet tot Maria als eindpunt, maar door Maria naar het Hart van Christus. Het Weesgegroet draagt Maria’s menselijkheid én Jezus’ goddelijkheid: het fiat van Nazareth en het vleesgeworden Woord dat antwoordt: “Ik ben er.”

3. De adem van gebed – met Sint Alfonsus van Liguori

De heiligen leren dat gebed pas vruchtbaar wordt wanneer wij ons bewust in de tegenwoordigheid van God plaatsen. Liguori’s eenvoudige weg is ook de zijne:

• Sta stil. Sluit je ogen. God is hier — dichter dan je adem.
• Bied je hart aan. Zeg: “Heer, ik ben hier om U te ontmoeten in de mysteries.”
• Bid langzaam. Laat het Weesgegroet dalen in je hart; beschouw één detail, laat het spreken.

“Als je de rozenkrans alleen met je lippen bidt, bezoek je Maria. Als je hem met je hart bidt, ontvang je Jezus.”

Zo wordt elk tientje een ontmoeting. De rozenkrans is geen herhaling om God te herinneren, maar herhaling om onszelf wakker te maken voor zijn aanwezigheid.

4. De stilte waarin het Woord geboren wordt

De vrucht van de rozenkrans is niet louter rust in het denken, maar vrede in het hart. In de stille ruimtes tussen de woorden hoort de ziel opnieuw Gods stem. De woorden “vol van genade” worden echo’s in ons eigen hart: de genade die zij droeg, wil in ons wonen.

Het gebed van Maria’s kinderen is zacht — niet uit zwakte, maar uit macht.

5. Het Weesgegroet als stormram van licht

In de traditie klinkt het: Maria gaf aan Sint-Dominicus de rozenkrans als “stormram tegen de poorten van de hel.” Castillo verwoordt het onomwonden:

“The Hail Mary is the battering ram that crushes the gates of hell.”

Waarom? Omdat in dat gebed de mensheid opnieuw zegt: “De Heer is met U.” Elke keer dat deze woorden klinken, wordt het mysterie van de Menswording actueel gemaakt: een schokgolf van licht door de geestelijke wereld. De duisternis beeft niet voor onze stem, maar voor de Naam van Jezus die in Maria’s mond — en in de onze — weerklinkt.

Het zachte ritme van de rozenkrans is een strijdkreet van liefde. Tederheid die duisternis breekt.

6. De rozenkrans als geneesweg

Wie dagelijks bidt, verandert — niet omdat hij God overtuigt, maar omdat God in hem opnieuw geboren wordt. Castillo getuigt hoe de rozenkrans zijn verslavingen brak, zijn geest kalmeerde en zijn hoop verhitte.

“Elke dag dat ik bad, verloor ik iets van mezelf en vond ik iets van Christus terug.”

De rozenkrans zuivert het geheugen, richt de wil en verwarmt de liefde. Maria is geen symbool van zachtheid alleen — zij is Moeder van de Overwinning, die haar kinderen leert volharden.

7. Een ketting van harten over de wereld

Dit gebed is de onzichtbare draad die huiskamers, abdijen, ziekenkamers en parochies verbindt. Overal op aarde klinken dezelfde woorden — parels van licht door de tijd.

“Als alle rozenkransen tegelijk werden gebeden, zou de hemel trillen van tederheid.”

Elke parel is een ja-woord; elke kring een ademtocht van hoop. Wie bidt, laat de hemel naderen — niet alleen voor zichzelf, maar voor de wereld.

Amen. Moge Maria ons leren bidden, kijken en zwijgen — totdat Christus in ons leeft.